H Αμερική και η Ρωσία σημειώνουν καθημερινά νέα ρεκόρ. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία στενάζουν. Η Γερμανία επιβάλλει αυστηρότερα μέτρα. Η Σουηδία αντελήφθη κι αυτή τη σοβαρότητα της κατάστασης. Και, βέβαια, η Ελλάδα θρηνεί κάθε μέρα δεκάδες νεκρούς. Μόνο οι ανακοινώσεις για την αποτελεσματικότητα των εμβολίων προσφέρουν την ελπίδα ότι το επόμενο καλοκαίρι θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε σε κάποια κανονικότητα.

Η πανδημία σαρώνει τα πάντα. Και δεν θα μπορούσε ασφαλώς να αφήσει έξω τις επετείους. Η ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να τιμηθεί φέτος όπως τις άλλες χρονιές, με μαζικές συγκεντρώσεις και πορείες. Οχι επειδή το απαγορεύει η κυβέρνηση ή μια αστυνομική Αρχή. Αλλά επειδή το υπαγορεύει η ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι, ίσως λιγότερο μαχητικοί, αλλά σίγουρα εξίσου ουσιαστικοί. Οι πολιτικοί αρχηγοί θα μπορούσαν να επισκεφθούν το Πολυτεχνείο με ένα λουλούδι, όπως πρότεινε ο Πρωθυπουργός. Ή να καταθέσουν στεφάνι, όπως πρότεινε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό που δεν μπορεί να γίνεται είναι πλειοδοσία επαναστατικής διάθεσης και διαγωνισμός συνταγματικών γνώσεων όταν ανακοινώνονται καθημερινά 2.000 και 3.000 νέα κρούσματα του κορωνοϊού. Ούτε βέβαια να εκτοξεύονται χαρακτηρισμοί για χούντες, εκτροπές και καταστάσεις πολιορκίας.

Το κόστος της πανδημίας είναι ήδη τεράστιο, τόσο στο πεδίο της υγείας όσο και σε εκείνο της οικονομίας. Δεν πρέπει να προστεθεί σε αυτό και η ρήξη της κοινωνικής συνοχής. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να παραμείνει ενωμένη, αλληλέγγυα και ισχυρή.