ια κοινή αγωνία μοιράζονται οι άνθρωποι του θεάτρου όλους αυτούς τους μήνες: την αγωνία τους για δουλειά. Με το ερώτημα που αφορά το πότε και το πώς θα επανέλθουν στον φυσικό τους χώρο, που δεν είναι άλλος από τη σκηνή, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και συντελεστές, μαζί με τους παραγωγούς, παρακολουθούν τις εξελίξεις αλλά κουράγιο δεν παίρνουν. Αν και το βιοποριστικό βρίσκεται στην κορυφή των προβλημάτων τους, εξίσου βασανιστικό είναι το γεγονός ότι εδώ και μήνες πολλοί εξ αυτών βρίσκονται μακριά από το αντικείμενο της δουλειάς τους. Η εμπειρία από την περασμένη άνοιξη, που ξεκίνησε η πανδημία και έκλεισαν τα θέατρα, δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία. Διότι το σύντομο άνοιγμα του φθινοπώρου ακολούθησε το ξαφνικό κλείσιμο και μαζί του το ευρύτερο lockdown.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ