Λένε διάφοροι ότι η παραβίαση των μέτρων περιορισμού συνιστά «πολιτική ανυπακοή». Τίποτε δεν βρίσκεται μακρύτερα από την αλήθεια. Οπως συνέβη κατά την πρώτη μνημονιακή πενταετία, όταν οι περισσότεροι απ’ όσους καλούσαν σε ανυπακοή αγνοοούσαν τη σημασία του όρου. Το ίδιο επαναλαμβάνεται σήμερα. Τέτοιες ανοησίες εκτοξεύονται συνήθως από πρώην-νεο-μετα-σταλινικά κόμματα και ιδεολογικούς υπαλλήλους τους. Αυταπατώμενοι εξ επαγγέλματος βλέπουν την ανυπακοή σαν πρελούδιο σοσιαλιστικής επανάστασης. Από άγνοια ή δόλο «ξεχνούν» ότι η ανυπακοή είναι εγγενώς ξένη και αντίθετη προς τον Μαρξ και τη μαρξιστική φιλολογία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή