Σε έναν ιδανικό κόσμο δεν θα χρειαζόταν να συζητήσουμε γιατί ο εμβολιασμός για τον Covid-19 πρέπει να είναι καθολικός. Επειδή, όμως, ως γνωστόν, απέχουμε πολύ από το ιδανικό, είναι απολύτως προφανές ότι η συζήτηση αυτή και μπορεί να αποκτήσει σοβαρές κοινωνικές διαστάσεις σε πολλές χώρες του προνομιούχου κόσμου. Υπογραμμίστε το «προνομιούχου» διότι δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως υπάρχουν πάρα πολλές φτωχότερες χώρες που θα ελπίζουν στην καλοσύνη των ισχυρών για να εμβολιάσουν τους πληθυσμούς τους. Οσο αυτονόητη κι αν είναι η απάντησή μας για τους εμβολιασμούς, η πολιτική που θα ακολουθήσουν στην πράξη τα κράτη δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, παρά μόνο αν την εξετάζει κανείς από την ασφάλεια των δικών του προσωπικών πεποιθήσεων. Πόσο μάλλον που αυτή τη φορά δεν μιλάμε για παιδιά αλλά για εμβολιασμό των ενηλίκων πρωτίστως. Από τη μια, είναι σαφές ότι πρέπει να επιτευχθεί το απαραίτητο ποσοστό ανόσιας παγκοσμίως για να κηρυχθεί η λήξη της πανδημίας. Τα εμβόλια έχουν εξαφανίσει θανατηφόρες νόσους ή τις έχουν καταστήσει απολύτως διαχειρίσιμες. Το ίδιο αναμένουμε και τώρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή