Αναλογία και μέτρο

Φοβούμαι ότι τελικά κανείς δεν θα βγει κερδισμένος από τον φετινό τρόπο «εορτασμού» της επετείου του Πολυτεχνείου. Η ίδια η επέτειος, επειδή, όχι για πρώτη φορά, αλλά ίσως περισσότερο από ποτέ, πέρασε χωρίς να ασχοληθούμε καθόλου με τη μνήμη και τη σημασία του Πολυτεχνείου. Η κυβέρνηση, γιατί, ενώ το Συμβούλιο της Επικρατείας, η μεγάλη πλειοψηφία των ειδικών και ιδίως η διάχυτη πεποίθηση της κοινωνίας θεώρησαν δικαιολογημένη την αρχική απαγόρευση μαζικών συναθροίσεων, κατά την ώρα της πράξης έδωσε την εντύπωση ότι υπερβάλλει ή υπερ-εμπιστεύεται την αστυνομική αυτορρύθμιση. Εκείνα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που, παρά την απαγόρευση, επέμειναν στην «αγωνιστική κινητοποίηση», καθώς βρέθηκαν όχι μόνο να παρανομούν αλλά και να καθιστούν ένα συλλογικό πρόβλημα – την πανδημία – εργαλείο δήθεν συσπείρωσης. Και λέω «δήθεν», γιατί μια συσπείρωση που στηρίζεται σε τόσο σαθρές βάσεις μόνο πρόσκαιρη, πριν γυρίσει μπούμερανγκ, μπορεί να είναι.