Αυτό που πιθανότατα ξενίζει στον «Ταχυδρόμο» του Γιώργου Παπαδάκη είναι και αυτό που κερδίζει τον αναγνώστη: μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος – το οποίο δεν επιτρέπεται να αποκαλυφθεί ούτε στο πλαίσιο αυτής της σύντομης περιγραφής. Το βιβλίο, που κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2019, δεν επικαλείται θεωρίες, αναφορές ή πειραματισμούς σαν αρματωσιά με την οποία θα διαπερνούσε τον συνήθως ύποπτο πληθωρισμό των σύγχρονων εκδόσεων. Είναι μια άσκηση ύφους, όπως εκμυστηρεύεται ο συγγραφέας, διευθυντής σχολείου στην Αθήνα σήμερα, όπου η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του πρωταγωνιστή-ταχυδρόμου στη μεταπολεμική Κρήτη αναπλάθει τη γεωγραφία της εποχής του. Ο ίδιος αφήνεται να ακούσει τις επιθυμίες του, νιώθει ότι πρέπει να τιθασεύσει τις ανάγκες του και να παραχωρήσει έδαφος στους νόμους μιας κοινότητας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή