Ο παραλογισμός και η απορία

Από τα καραγκιοζιλίκια που συνέβησαν την Τρίτη στην Αθήνα, ημέρα εορτασμού της 47ης επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επιθυμώ να αναδείξω την ανόητη πρωτοβουλία ορισμένων μελών της νεολαίας ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΠ, δεν ξέρω τι ακριβώς είναι (οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι είναι μια ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ, αλλά τρέχα γύρευε). Τα παλικάρια αυτά, που για κάποιο λόγο κατακρατούν την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου, ενώ κανονικά αυτή θα έπρεπε να βρει τη θέση της σε κάποιο μουσείο ή ακόμη και να παραδοθεί στο ΕΜΠ, πήραν τη σημαία και την πήγαν στο μνημείο του Π. Φύσσα στη Νίκαια. Φώναξαν και τη μητέρα του θύματος της Χρυσής Αυγής, έβγαλαν αναμνηστικές φωτογραφίες, είπαν και κάτι συνθήματα και αποχώρησαν. Στο αυθόρμητο ερώτημα όλων ημών «τι σχέση έχει ρε παιδιά ο Φύσσας με το Πολυτεχνείο», φυσικά, προσωπικά, δεν περιμένω απάντηση. Μεταξύ μας, στον απόλυτο παραλογισμό που βιώνουμε, ουδείς πρέπει να αναμένει απάντηση. Αλλά υπάρχει ένα θέμα για το ΚΙΝΑΛ: το γνώριζαν όλο αυτό; Κι αν το γνώριζαν, τελούσε υπό την έγκριση της ηγεσίας του κόμματος; Διότι, φοβούμαι, θα το πω καθαρά, πως δεν ήταν πρωτοβουλία των πιτσιρικάδων, αλλά μια ακόμη εμπνευσμένη κίνηση της Χαριλάου Τρικούπη…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή