Ενας βιολιστής παίζει σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, μπροστά στους μελλοθάνατους. Ενας κρατούμενος οργανώνει θεατρικές παραστάσεις και όπερες για παιδιά. Ενας πρόσφυγας κουβαλάει μαζί του μια ποιητική συλλογή στην άλλη άκρη της γης. Η τέχνη δεν είναι είδος πολυτελείας, ούτε κάτι αφηρημένο, είναι είδος πρώτης ανάγκης, είναι όπλο επιβίωσης για δύσκολες εποχές. Κι αν η καραντίνα που ζούμε ξανά αυτόν τον καιρό δεν μπορεί να συγκριθεί ασφαλώς με τη ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο ζωτικός ρόλος της τέχνης δεν πρέπει να υποτιμάται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή