Εκθεση

Η τελική έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη δεν αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα, έσπευσε να διευκρινίσει ο Πρωθυπουργός προχθές. Δεν πρόκειται για πολιτικό κείμενο, πρόκειται για οικονομική έκθεση που θα τεθεί σε δημόσιο διάλογο, συνέχισε. Αρα, πρέπει – κατά την άποψή του – να μείνει έξω από την κομματική αντιπαράθεση. Χθες, ο πορτ-παρόλ της αξιωματικής αντιπολίτευσης ωστόσο φρόντισε να την τοποθετήσει στο κέντρο της, σχολιάζοντας πως ο νομπελίστας που έδωσε το όνομά του στην επιτροπή «είναι σαν να έχει βγει από χρονοκάψουλα από τον καιρό του Μνημονίου». Για τους συριζαίους αναγνώστες οι προτάσεις των οικονομολόγων διαβάζονται ως καρμπόν των σκληρότερων μνημονιακών υποχρεώσεων μεταξύ 2010 και 2015 – κατά διαβολική σύμπτωση, βέβαια, όχι εκείνων που κλήθηκε να εφαρμόσει η κυβερνώσα Αριστερά μέχρι το 2018 στα πλαίσια του τρίτου Μνημονίου που υπέγραψε. Ας πούμε, η ιδέα που κατατίθεται για το μείγμα δημοσίων δαπανών και εσόδων, «να υπάρξει ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, σε αντιδιαστολή με τις γενικές λειτουργικές ή συνταξιοδοτικές δαπάνες», μεταφράζεται από τους αριστερούς σαν προτροπή για περεταίρω μείωση συντάξεων.