Για πρώτη φορά στην ιστορία του και ενώ έκλεινε τα 61 του χρόνια, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (οι δραστηριότητες του οποίου ολοκληρώθηκαν την προπερασμένη Δευτέρα) διεξήχθη διαδικτυακά – με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που διεξάγονται όλα τα φεστιβάλ αυτή τη δύσκολη εποχή της νόσου COVID-19. Είναι κρίμα που δεν υπήρξε ζωντανή επαφή με το κοινό, διότι για το ελληνικό σινεμά η χρονιά φάνηκε ιδιαιτέρως «ανεβασμένη», πράγμα που σημαίνει ότι αν αυτές οι ταινίες (ίσως όχι όλες, πάντως οι περισσότερες) είχαν παιχτεί στις αίθουσες του Φεστιβάλ, ο θόρυβος που θα είχαν προκαλέσει θα ήταν μεγαλύτερος. Φυσικά, ποτέ δεν είναι αργά. Οταν ο κόσμος ξαναβρεί τις ισορροπίες του, οι ταινίες αυτές θα έχουν (ελπίζουμε) την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με τους θεατές στον φυσικό τους χώρο, την αίθουσα.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ