Δεν μοιάζουν με γιορτές οι μέρες που έρχονται. Με τι στολίδια, τι αστέρια και φωτάκια να στολίσεις της Πανδημίας το δέντρο; Σπίτι κλεισμένος, όπως όλοι, «κάθομαι και ρεμβάζω» κοιτώντας τις ρωγμές στον τοίχο που ορθώνεται μπροστά μου. Στιγμές παρατηρώ τις ανταύγειες που κάνει η φλόγα απ’ το τζάκι να χορεύουν και έχω την αίσθηση πως σχεδόν απουσιάζω. Ούτε καν σκέφτομαι. Μάλλον θα το νομίζω, γιατί πού και πού (όχι εικόνες, εικόνες όχι), κάτι λέξεις ξέφτια από ρόλους, στίχους ξεχασμένους, ξεκούρδιστες μουσικές φράσεις ακούω να λέω, πότε ψάχνοντας την καταγωγή τους και άλλοτε να τις αφήνω να βυθίζονται ξανά στην κρύα λίμνη της λήθης. Χθες βράδυ όμως δεν ήταν έτσι. Μόλις ψιθύρισα…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή