Το νόημα της θυσίας

Η ξακουστή ρήση «ο Θεός έφτιαξε τους ανθρώπους, αλλά ο Κολτ τούς έκανε ίσους» υποκρύπτει τόσες αλήθειες όσες και ψευτιές. Εάν θέλαμε να είμαστε απολύτως ακριβείς, θα λέγαμε ότι ο εφευρέτης Σάμουελ Κολτ και το διαβόητο περίστροφό του επέφεραν την ισότητα σε μια προαιώνια ανισότητα και, ως εκ τούτου, παγίωσαν την τελευταία (παρότι, φευ, μονάχα προσωρινά). Από τότε που ο άνθρωπος κατανόησε ότι μια γερή γροθιά μπορεί να δώσει τη λύση σε μια αδιέξοδη διαπραγμάτευση, συνειδητοποίησε παράλληλα πως όλες οι γροθιές δεν είναι ισοδύναμες. Πριν μάθει να μιλάει ή – πόσω μάλλον – να γράφει, ο άνθρωπος έμαθε να βελτιώνει τη φυσική του ρώμη ή να συγκαλύπτει τη φυσική του αδυναμία με τεχνάσματα και τεχνητά μέσα: κρυβόταν, ας πούμε, πίσω από έναν βράχο και παραμόνευε το θύμα του, του την έπεφτε μπαμπέσικα και, προκειμένου να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του, του έλιωνε το κεφάλι με μια κοτρώνα. Η πέτρα, το τόξο, το σφυρί, το τσεκούρι… – όλα ήταν βοηθήματα διαλόγου εκείνα τα αθώα χρόνια. Ακόμη και πολύ αργότερα, η σάρισα, το περίφημο ακόντιο της μακεδονικής φάλαγγας που κάποια εποχή ξεπέρασε τα έξι μέτρα σε μήκος, σκοπό είχε να τηρούμε τις κοινωνικές αποστάσεις.