Η τηλεφωνική κουβέντα μας με τον Γιάννη Στάνκογλου έγινε την περασμένη Κυριακή, μια κατ’ εξοχήν «μπαμπαδίστικη» μέρα που διατηρεί αυτό το χαρακτηριστικό της ακόμη και εν μέσω καραντίνας. Το πρωί, βόλτα στον Κεραμεικό με την κόρη του, τη Φοίβη, και τον γιο του, τον Φίλιππο. Και μετά πίσω στο σπίτι για παιχνίδι, μαγειρικές και όλα εκείνα που κάνουν τους μεγάλους να νιώθουν μικροί και τους μικρούς να ενθουσιάζονται επειδή αισθάνονται για λίγο μεγάλοι – μια ειδική γονική συνθήκη στην οποία είναι όλοι συνομήλικοι. Την ίδια μέρα όμως ήταν και η διαδικτυακή εκδήλωση των θεατρικών βραβείων κοινού του «Αθηνοράματος» στην απονομή των οποίων συμμετείχε ως περσινός νικητής – για την ερμηνεία του στο «Γιούγκερμαν» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. (Να θυμίσω επίσης ότι το 2019 τιμήθηκε με το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ της Φλωρεντίας και Β’ ρόλου στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ερμηνεία του στην ταινία The Waiter). «Για μένα, βράβευση είναι να έρθει ο θεατής και να μου πει ότι, παρακολουθώντας με στη σκηνή, κάτι μετέφερα σε εκείνον, κάτι μετατοπίστηκε μέσα του. Πρόκειται για ένα είδος ανταλλαγής με το κοινό που, για όλους εμάς που δουλεύουμε στο θέατρο, καθορίζει, τελικά, και τη σημαντικότητα ενός βραβείου».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ