Αν και ολοκληρώθηκε αμέσως μετά τον Πόλεμο, το κλασικό μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν (1905 – 1989), που κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ το 1947, προτιμά να επικεντρωθεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή της θριαμβεύτριας τότε υπερδύναμης, και μάλιστα στον αμερικάνικο Νότο της δεκαετίας του 1930. Από μια άποψη η επιλογή αυτή συνιστά επιβεβαίωση του «εξαιρετισμού» που διατρέχει την ιστορία της χώρας. Από μια άλλη, δεν είναι παρά διακήρυξη της άποψης ότι η λογοτεχνία οφείλει να αποσπάται από τους καταναγκασμούς της τρέχουσας συγκυρίας, όσο κατακλυσμική και αν είναι αυτή για τους φορείς της. Μοιάζει με αναδρομική παρότρυνση προς αμήχανους ομοτέχνους (φέρ’ ειπείν της περιόδου εγκλεισμού που διανύουμε) να ασχοληθούν με περισσότερο διαχρονικά ζητήματα και διλήμματα αντί της επικέντρωσης στο εσωτερικό δράμα του καθενός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή