Κόντρες

Πρώτα ήταν η ποδηλατάδα στην Πάρνηθα, μετά το σπίτι στα Λεγραινά. Είχαν προηγηθεί η λεζάντα της «Αυγής» στη φωτογραφία της είδησης 35 νέων τάφων στο νεκροταφείο των Σερρών, η υπεράσπιση της εφημερίδας από τον συριζαίο βουλευτή Γιαννούλη και τα δελτία Τύπου της Πειραιώς που έβλεπαν πίσω από τα παραπάνω μια κεντρική συριζαϊκή στρατηγική σπέκουλας στην επιδείνωση της πανδημίας. Και κάπου ανάμεσα είχαν εκτοξευθεί τα γαλάζια βέλη στην Κουμουνδούρου για το αντιεμβολιαστικό παραλήρημα ενός πρώην Ανεξάρτητου Ελληνα που διατέλεσε υπουργός της Πρώτης Φοράς Αριστερά. Μαζί με τα γνωστά αριστερά πυρά για τη χούντα που δεν τελείωσε το ’73, επειδή απαγορεύθηκαν οι συγκεντρώσεις για υγειονομικούς λόγους. Τα δύο μεγάλα κόμματα εμπλέκονται στο δεύτερο λοκντάουν σε ολοένα και περισσότερες κόντρες από αυτές που συνήθως σχεδιάζονται για να ικανοποιηθεί το θυμικό των στενών πυρήνων της εκλογικής τους βάσης. Σε αντιπαραθέσεις, δηλαδή, γύρω από ζητήματα που δεν θα άξιζαν τίποτα περισσότερο από λίγο τρολάρισμα σε ένα παραπολιτικό μονόστηλο.