Η Εκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη θέτει ως κεντρικό στόχο για την ελληνική οικονομία κατά την επόμενη δεκαετία τη συστηματική αύξηση του κατά κεφαλήν πραγματικού εισοδήματος. Ωστόσο, η αύξηση του υλικού πλούτου αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Αυτό το αποδεικνύει πειστικά η ελληνική εμπειρία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρι το 2007 η ελληνική οικονομία παρουσίαζε υψηλούς ρυθμούς μεγέθυνσης σημαντικά ανώτερους του κοινοτικού μέσου όρου. Δυστυχώς, με τον πρώτο κλυδωνισμό που επέφερε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008 η χώρα μας οδηγήθηκε στην ουσιαστική χρεοκοπία αποδεικνύοντας ότι η αύξηση του ΑΕΠ δεν αποτελεί ανάπτυξη. Γιατί η ανάπτυξη πρέπει να είναι διατηρήσιμη σε βάθος χρόνου και ανθρωποκεντρική. Να ικανοποιεί σε αυξανόμενο βαθμό τις ποικίλες (οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κ.λπ.) ανάγκες των ανθρώπων και να προάγει την ανθρώπινη ελευθερία, δηλαδή την ικανότητά μας να ζούμε σύμφωνα με τις επιλογές μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή