Τι είχαμε, τι μάθαμε

Αν διαβάζει κανείς αυτές τις γραμμές θα ξέρει να μου πει αν διεξάγονται κανονικά οι εμβολιασμοί στο Ηνωμένο Βασίλειο ή αν έχουμε τίποτα παρατράγουδα, ικανά να ξεσηκώσουν κι εδώ το τρίτο κύμα δυσπιστίας. Είναι παρακινδυνευμένο και κάπως σόλοικο να συγκρίνει κανείς δυο τόσο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες οι οποίες πολύ αμφιβάλω αν έχουν πλέον ισχύ. Πόσω μάλλον όταν εκεί δίνει το σύνθημα ένας πρωθυπουργός αέρα πατέρα ενώ εδώ ένας σπασίκλας της ευταξίας. Τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά και τι άλλο έχουν να δουν τα μάτια μας; Την προπέτεια του Μπόρις Τζόνσον να τρίψει στη μούρη της ΕΕ το «φτου ξελευτερία Brexit» και δι’ αυτού να την προσπεράσει στο βιράζ των εμβολιασμών, δεν τη βρίσκω και τόσο σόκιν. Οχι γιατί ξέρω, όχι γιατί είμαι μέσα στο μυαλό των ειδικών του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) που αυτή τη στιγμή εξετάζουν το εμβόλιο με τον μεγεθυντικό φακό. Αλίμονο. Αλλη δουλειά η δική τους κι άλλη δουλειά η δική μου. Η δική τους είναι να ψυρίζουν τη μαϊμού και να εξετάζουν εξονυχιστικά τα πάντα και η δική μου να αδημονώ και να μη βλέπω την ώρα. Φταίει όμως κι ο Κικίλιας που μ’ έβαλε στο τριπάκι να μετράω από τώρα τους μήνες με τα δάχτυλα. Φτάνουν άραγε τα δάχτυλα των χεριών μου ή μήπως πρέπει να συνεχίσω και με τα πόδια;