Πάντως όχι τα προσδοκώμενα σχετικά με το θέμα των κυρώσεων για την Τουρκία. Και τούτο γιατί, μεταξύ άλλων, η στρατηγική μας για το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο θέμα της προκλητικότητας της Τουρκίας υπήρξε κατά την άποψή μου εσφαλμένη. Η ελληνική πλευρά ζητά «να μην ξεγελασθεί» η ηγεσία της Ευρώπης από το φιλοευρωπαϊκό άνοιγμα της Τουρκίας – προσχηματικό ή μη – και να προχωρήσει αμέσως στην επιβολή κυρώσεων και οι διερευνητικές επαφές να περιμένουν για αργότερα «εάν και εφόσον». Λάθος. Η Ελλάδα θα έπρεπε να επιμείνει πρωτοβουλιακά στην άμεση, εδώ και τώρα, έναρξη του διαλόγου – πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Να καθίσει η Τουρκία στο τραπέζι πριν και να δεσμευθεί ρητώς στην εγκατάλειψη της επιθετικότητας και προκλητικής, τοξικής ρητορικής. Και εάν η Τουρκία αρνιόταν κάτι τέτοιο, τότε θα ήταν εμφανώς, ολόγυμνα έκθετη και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να επιβάλει οικονομικές αυστηρές κυρώσεις (το αναγκαίο εμπάργκο όπλων μπορεί να επιβληθεί μόνο από τα κράτη-μέλη). Τώρα δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Αλλά αν υποθέσουμε ότι επιβάλλονται οι κυρώσεις, ποιο είναι το επόμενο βήμα μετά; Εάν πιστεύουμε ότι μετά η Τουρκία θα προσέλθει «με ανοιχτάς αγκάλας» στον διάλογο, φοβάμαι ότι αυταπατώμεθα. Και έτσι χάνουμε μια ευκαιρία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή