NON PAPER

Οι «επαναστάτες» των τεσσάρων ημερών

Εκλεισε και ο κύκλος των τεσσάρων ημερών (άντε πέντε, ούτε ώρα παραπάνω), όσο κρατάνε δηλαδή τα «φλέγοντα θέματα» στον τόπο μας. Αστραψαν και βρόντηξαν οι καλλιτέχνες και «λοιπές προοδευτικές δυνάμεις» που υπέγραψαν ενάντια στην απόφαση για απαγόρευση – λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας – των συγκεντρώσεων με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εκαναν την επαναστατική γυμναστική τους οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον ΔΣΑ, έσκασαν στο διαδικτυακό στερέωμα οι ιερεμιάδες περί «καταστολής ως απάντηση στον θρήνο και βίας ως ισοπέδωση του συμβολισμού», η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή είχε την τιμητική της, ακούστηκαν ξανά τα «θα λογαριαστούμε», τα ανφάν γκατέ των Εξαρχείων διαδήλωσαν για άλλη μια φορά την ασχετοσύνη τους κραυγάζοντας ότι η χούντα δεν τελείωσε το ’73, αλληλοβρίστηκαν και αλληλοπλακώθηκαν με τους αστυνομικούς. Να μην ξεχάσω και τον Κρίτωνα τον Αρσένη που βρήκε άλλη μια ευκαιρία να τουιτάρει την τρικυμία του (κάθε φορά που αναφέρομαι στον βουλευτή του Μερα25 μού έρχεται στον νου το «Κρείττον το σιγάν»). Και ύστερα, όλα γύρισαν στην κανονικότητα μίας χώρας και ενός θυμικού που έχει συνδέσει τον φόρο τιμής στη μνήμη με το μπάχαλο και τις μολότωφ. Και θεωρεί ότι κάποιος τού «μποδάει» τη μνήμη όταν τού ζητάει να συμμορφωθεί σε έκτακτες συνθήκες που υφίστανται παγκοσμίως.