Τριανδρία Θεσσαλονίκης, 1960. Μια μαθήτρια στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού έρχεται σε επαφή με τη γλώσσα, τη Γραμματική και τους κανόνες της. Χρόνια αργότερα, ως φιλόλογος, συνειδητοποιεί τον στενό δεσμό του προσωπικού τρόπου σκέψης και έκφρασης με ό,τι έχουμε ζήσει. Το βιβλίο «Αβγά μηλάτα» (εκδ. Μπαρμπουνάκη, Θεσσαλονίκη) της Αναστασίας Χρυσαφίδου-Καλφέλη είναι ένα ταξίδι στην παιδική ηλικία της συγγραφέως και ένας «διάλογος» ανάμεσα στα βιώματά της και στη σχολική γραμματική.

Ο Χρήστος Διάφας γράφει σχετικά με το βιβλίο: «Ελάχιστοι από όσους μιλούν και γράφουν σήμερα σωστά ελληνικά το κάνουν επειδή στο Δημοτικό πήραν δέκα στο μάθημα της Γραμματικής. Και αυτό επειδή η Γραμματική διδασκόταν κατά κανόνα ως ένα θεωρητικό, βαρετό και αποστειρωμένο μάθημα, αποκομμένο από την πράξη.

Με το “Αβγά Μηλάτα” η Αναστασία Χρυσαφίδου-Καλφέλη αποπειράται να διασχίσει το ποτάμι που χωρίζει την ψυχρή θεωρία της Γραμματικής από την καθημερινότητα της γλώσσας. Οι γέφυρες που χτίζει ανάμεσα στις δύο όχθες είναι φτιαγμένες από παιδικές αναμνήσεις. Εκεί, δηλαδή, όπου οι λέξεις, πριν βαφτιστούν επίθετα, ουσιαστικά ή επιρρήματα, είχαν απλά ουσία, νόημα και αξία εργαλείου συνεννόησης.

Με το σωτήριο φίλτρο της χρονικής απόστασης, που συγκρατεί κυρίως τα ευχάριστα και γλυκαίνει με νοσταλγία τα παλιά, η συγγραφέας, παίρνοντας αφορμή από παραδείγματα γραμματικών κανόνων, αφηγείται απλές, καθημερινές ιστορίες της παιδικής ηλικίας…

Οι περισσότερες από αυτές αναδίδουν συχνά ένα άρωμα αθωότητας και αφέλειας, που ξυπνάει στον αναγνώστη μνήμες της δικής του παιδικής οπτικής… Επειδή όμως η συγγραφέας είναι και φιλόλογος με μεγάλη διδακτική εμπειρία, δεν ξεχνάει να παραθέτει πριν από κάθε ενότητα και έναν γραμματικό ορισμό, διατυπωμένο με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο. Αν και θα μπορούσε, το “Αβγά Μηλάτα” δεν έχει γραφτεί για να διδάξει γραμματική στο παιδί σας. Απευθύνεται κυρίως σε ενηλίκους, που, διαβάζοντάς το, βάζουν πάλι σε μια λογική σειρά όσα γνωρίζουν για τη γλώσσα. Και μάλιστα με τρόπο απολαυστικό και αβίαστο».