Η Ελλάδα στη δαγκάνα Αγκυρας και Βερολίνου

Ευτυχείς είναι οι Τούρκοι με τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής. Ορθώς. Η γερμανική ασπίδα που τους σκεπάζει έκανε πάλι πολύ καλή δουλειά. Η ΕΕ μετέθεσε ξανά στο αόριστο μέλλον τη λήψη αόριστων μέτρων κατά της Αγκυρας. Η Ενωση αθέτησε ξανά τις ίδιες τις αποφάσεις της. Και πρακτικά έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία να συνεχίσει να προκαλεί. Ομως το τι κάνει ή δεν κάνει η ΕΕ είναι γνωστό από καιρό. Και τελικά δευτερεύον. Το ζήτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα. Οπως αποδείχθηκε στη Σύνοδο, κοιτάει. Η ελληνική πολιτική είναι λίγη και αμήχανη, εσωτερικά διχασμένη και, εκ του αποτελέσματος, ατελέσφορη. Η Ελλάδα έμεινε στον ρόλο του θεατή που δεν επηρεάζει τις ερήμην της δυσμενείς εξελίξεις. Τώρα που η κυβέρνηση βλέπει «επιτυχία» σε όλα αυτά και κομπάζει, αντί να ιδρώνει, μόνον εκείνη το ξέρει. Τουλάχιστον, ας μη λέει πράγματα που την εκθέτουν. Οπως την αστειότητα ότι «η απειλή κυρώσεων είναι το καλύτερο εργαλείο». Είπαμε, διαστρέβλωση. Αλλά πόση;