Μάρτυρες

Μήπως όμως η αδιαφορία τους στηρίζεται σε εγκόσμια στηρίγματα; Στην ιδιαίτερη σχέση Κράτους – Εκκλησίας σε μια χώρα που δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα το δυτικό στοιχειώδες του διαχωρισμού τους; «Εμείς» προειδοποίησε ο Μητροπολίτης Κυθήρων «θα κάνουμε κανονικά τις Λειτουργίες και ας έρθουν να μας συλλάβουν». Με ορολογία πολιτικών επιστημών η δήλωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράδειγμα πολιτικής ανυπακοής. Θα μπορούσε, αν υπήρχε πράγματι πιθανότητα όχι μόνο να συλληφθεί ένας ιερωμένος ο οποίος παραβαίνει τους κανόνες που ισχύουν για όλους, αλλά αυτός εμφανιζόταν ταυτόχρονα διατεθειμένος να υποστεί τις συνέπειες της πράξης του προκειμένου να αναδείξει τον – κατά την άποψή του – άδικο χαρακτήρα των περιορισμών. Για να το πούμε στην εκκλησιαστική διάλεκτο: εφόσον ορισμένοι κληρικοί επιθυμούν να ενσαρκώσουν τον ρόλο του μάρτυρα θα πρέπει να φορέσουν και τις χειροπέδες για να μαρτυρήσουν – στο υποθετικό σενάριο που η Πολιτεία βρίσκει το σθένος να αποδείξει ότι μεταχειρίζεται ισότιμα τους πολίτες της. Δύσκολα και τα δύο σε ένα κράτος όπου στο πολιτικό σύστημα ευδοκιμούν η Δεξιά του Κυρίου μαζί με την Αριστερά Του.