Αθόρυβη σφαγή

Και κάπως έτσι, φτάσαμε στις 14 Δεκεμβρίου, που θα τελείωνε το lockdown, θα άνοιγε η αγορά, και θα προετοιμαζόμασταν να κάνουμε Χριστούγεννα, οι χριστιανοί κάθε κατηγορίας, ως και οι αριστεροί, όπως εγώ. Αλλά το lockdown παραμένει, και το μόνο που αλλάζει είναι ότι του λοιπού θα έχουμε κομμωτήρια να κουρευτούμε (όσοι έχουμε τέλος πάντων τριχοφυΐα επί της κεφαλης) και βιβλιοπωλεία να αγοράσουμε κανένα βιβλίο, να σκοτώσουμε τις ώρες μας, στις γιορτές. Δυστυχώς, η πανδημία δεν υποχωρεί, το ΕΣΥ κρατιέται με τα χίλια ζόρια όρθιο, και ένα «τσακ» να γίνει να αυξηθούν τα κρούσματα, μπορεί να μην υπάρχει ούτε αυτό πια. Και η καθημερινή σφαγή συνεχίζεται. Αθόρυβα. Ησυχα. Ηρεμα. Αθόρυβα. Χωρίς  πολλά πολλά. Κιχ δεν ακούγεται. Από πουθενά. Ούτε το κλάμα των συγγενών και των φίλων. Κι αυτό βουβό είναι.  Ενας ακόμη, δυο εδώ, τέσσερις εκεί, δέκα πιο πάνω.  Μια εκατόμβη την ημέρα. Πανάθεμά το, δεν παλεύεται όλο αυτό…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή