Αλλο το λιβάνι, άλλο οι τρίχες

Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία, ακόμη και σε εποχή πανδημίας, να ισοπεδώνονται τα πράγματα και η πρώτη τυχούσα ηθοποιός που έτυχε να κάνει δυο «επιτυχίες» στην τηλεόραση να αντιμετωπίζεται, έστω ως προοπτική, σαν Κατίνα Παξινού ή ένας νεότευκτος βουλευτής που εκ του ασφαλούς και υπολογιστικά εκφράζεται με προκλητικό τρόπο να λογαριάζεται όπως ένας με ευδόκιμη πολυετή θητεία πολιτικός. Η έλλειψη κριτηρίων, έστω και αν η αυστηρή εφαρμογή τους όταν υπάρχουν μπορεί να έχει στοιχίσει και να έχει αποκλείσει καριέρες που θα αποδεικνύονταν λαμπρές, προκαλεί έναν πνευματικό αποσυντονισμό και κυρίως μια υπονόμευση της γλώσσας σε βαθμό που κάνει την ίδια τη ζωή άνοστη και πρόσφορη σε κάθε είδους παρεξήγηση και παρερμηνεία. Ετσι ώστε να έχουμε ως αποτέλεσμα αυτό που κατήγγειλε πριν από πενήντα πέντε χρόνια ο Αγγελος Τερζάκης γράφοντας «είδαμε τη μικροαστή να μεταπηδάει στην πορνεία νομίζοντας πως καταξιώνεται κοινωνικά».