Η κύρωση του προϋπολογισμού από τη Βουλή είναι μια κορυφαία στιγμή για τη χώρα, αφού εμμέσως πλην σαφώς επικυρώνεται και η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, αλλά και το δικό της συνολικό σχέδιο. Πίσω όμως από τις γραμμές των βασικών ομιλιών όλες αυτές τις ημέρες και επίσης παραδοσιακά στον προϋπολογισμό, εντοπίζεται και η κοινωνική απεύθυνση του κάθε πολιτικού αρχηγού.

Φέτος είχε την τιμητική της η μεσαία τάξη. Λογικό μα και μελλοντικό ως κρίσιμο στοιχείο. Κι αυτό αφού η εν λόγω τάξη, συμπιεσμένη μα πάντα δυναμική στην κοινωνία, κλονίζεται από την παρούσα πανδημική κρίση και μεταβάλλεται όλη της η σύνθεση. Υπό αυτή την έννοια είναι και η καθοριστική τάξη για μελλοντικές πολιτικές πλειοψηφίες ενώ είναι και η κρίσιμη κοινωνική κατηγορία για την κανονικότητα και τη Δημοκρατία σε μια εποχή που τα Ακρα καραδοκούν να εργαλειοποιήσουν περαιτέρω φτωχοποίηση.

Υπό αυτή την έννοια σωστά ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στοχεύει με μέτρα προστασίας στην μεσαία τάξη. Και επίμονα καταθέτει ένα σχέδιο ανάταξής της – κάτι που βέβαια τίθεται ως μείζον στοίχημα και με την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που θα διατεθούν στη χώρα μας.

Είναι τέτοια η κρισιμότητα του ρόλου της μεσαίας τάξης που χθες είδαμε και τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα να εμφανίζεται ως νεοαφιχθείς μνηστήρας της. Ξεχνώντας ίσως τη βαριά φορολογία που της επέβαλε επί των ημερών του. Εστω κι έτσι με μεγάλη συναίνεση όλοι αντιλαμβάνονται πως η μεσαία τάξη πρέπει να αντέξει και να αποδειχθεί ανθεκτική στις συμπληγάδες της συγκυρίας.