Θα περίμενε κανείς πως όσα ζούμε τους τελευταίους μήνες θα είχαν οδηγήσει στην εντυπωσιακή αντεπίθεση της Αριστεράς. Μια πανδημία που ανέδειξε όλα τα κενά των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών ως προς τα συστήματα δημόσιας υγείας, που έφερε τραγικά στο προσκήνιο τον κοινωνικό και ταξικό καθορισμό της ευαλωτότητας, που έδειξε την ανάγκη συλλογικής κινητοποίησης και αλληλεγγύης, που υπογράμμισε την ανάγκη να επανεκτιμήσουμε τα δημόσια αγαθά, την επιστημονική γνώση και την ουσιαστική κοινωνικότητα, μαζί με μια μεγάλη οικονομική κρίση, διαμόρφωναν το πεδίο για να μιλήσει κανείς για ριζοσπαστικές εναλλακτικές προτάσεις που να απαντούν στο κυριολεκτικά ζωτικό ερώτημα πώς αντί για μια κλιμακούμενη διακινδύνευση (εάν συνυπολογίσουμε και την επαπειλούμενη κλιματική καταστροφή) θα έχουμε ένα πραγματικά βιώσιμο μέλλον.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή