Ζητείται σχέδιο

Αρκετός λόγος έχει γίνει από την αρχή του δεύτερου και σφοδρότερου πανδημικού κύματος για τις αντοχές του συστήματος υγείας αλλά και για τον τρόπο κάλυψης των κενών που επιλέγει η κυβέρνηση σε περιοχές που σφυροκοπούνται από τον SARS-CoV-2. Στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος οι χρόνιες ελλείψεις – κυρίως – σε προσωπικό έγιναν ορατές με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο, αναγκάζοντας το υπουργείο Υγείας να στραφεί σε λύσεις όπως η επιστράτευση ιδιωτικών κλινικών, η κλήση στα… όπλα νοσοκομειακών, αλλά και η «επιστράτευση» ιατρών κρίσιμων ειδικοτήτων. Σε μια συγκυρία έκτακτης ανάγκης – όπως αυτή που διανύουμε (όχι μόνο στην Ελλάδα) – όλα τα παραπάνω είναι θεμιτά, αρκεί να γίνονται με σεβασμό και σχέδιο. Οσα όμως καταγγέλλονται τις τελευταίες ώρες από ιατρούς, οι οποίοι λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα και χωρίς πρότερη προειδοποίηση κλήθηκαν σε ελάχιστες ώρες να αναλάβουν καθήκοντα στην άλλη άκρη της χώρας, αφήνοντας κενές τις οργανικές θέσεις τους σε νοσοκομεία που επίσης δοκιμάζονται, μόνο σεβασμό προς τους μαχητές της πρώτης γραμμής δεν μαρτυρούν. Ούτε, φυσικά, την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου.