Η τρέχουσα πανδημική κρίση, πέραν του ότι αναδιάταξε τη ζωή μας, έθεσε βάσεις για έναν νέο στοχασμό που διαπερνά ακόμη πρώιμα τα παλιά δόγματα, τις ιδεολογίες και τις κοσμοθεωρίες. Η θρησκεία δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τη νέα αντιπαράθεση, ενώ στην Ελλάδα οριοθετήθηκε στη μετοχή ή μη στις συλλογικές τελετουργίες και συλλειτουργίες αιώνων που πρωτοφανώς αλλά και υποχρεωτικώς διακόπτουμε λόγω μέτρων. Και εδώ αναπτύχθηκε ένας ιδιότυπος εκκλησιαστικός λαϊκισμός που σε περιπτώσεις τέμνεται με συνωμοσίες και αρνήσεις του ιού, καταστροφικές για την κοινωνία και την ίδια την παράδοση της Ορθοδοξίας – έντονη είναι, όπως ξέρετε, η συζήτηση για τη Θεία Κοινωνία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή