Οι παρατάσεις στις προθεσμίες για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων των πολιτών προς το Δημόσιο επί χρόνια θεωρούνταν δεδομένες. Ολο και κάποιος πολίτης φώναζε, ένας πολιτικός πιέζονταν από τους ψηφοφόρους του, κάτι το ηλεκτρονικό σύστημα δεν άντεχε. Κάπως γίνονταν και πάντα στο παρά πέντε ανακοινώνονταν μια παράταση η οποία σχεδόν πάντα είχε προεξοφληθεί από τους μυημένους. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να δημιουργηθεί μια κουλτούρα παρατάσεων, τόσο στους πολίτες όσο και στο κράτος. Ενας πολιτικός που… σέβονταν τον εαυτό του σχεδόν αμέσως μετά την τοποθέτηση σε έναν υπουργικό θώκο, θεωρούσε αυτονόητο καθήκον να εξυπηρετήσει δίνοντας μια «παρατασούλα». Ενίοτε αυτή η «παρατασούλα» δίνονταν και σιωπηρά. Θεωρούνταν και θεωρείται το απαύγασμα της πολιτικής διευκόλυνσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή