Δεν το είχε πει έτσι ακριβώς η Σιμόν ντε Μποβουάρ αλλά πού να το φανταστεί κι εκείνη; Νόμιζε ότι ξηλώνοντας κορδελάκια, δαντελίτσες, παραμορφωτικά εσώρουχα κ.λπ., θα ξεμπερδεύαμε άπαξ δια παντός με τα θηλυκά σατουρνάλια. Αλλά κι εμείς; Ετσι τους τα αφήσαμε εμείς; Δεν προλάβαμε να γυρίσουμε την πλάτη μας και πλάκωσαν τα χανουμάκια της νέας εποχής. Ξανά μανά μασκαρέματα και συμπεριφορές να σου πέφτει η μούρη. Δεν περιγράφω άλλο το μεγάλο πισωγύρισμα που ξεκίνησε από την executive δεκαετία του 1990. Το ερώτημα είναι πώς εν μέσω πανδημίας του #metoo βρεθήκαμε αίφνης να κάνουμε μανικιούρ πεντικιούρ με τις ευλογίες του κυρίου Πέτσα; Και καλά ο Πέτσας. Αυτός δεν νομίζω πως θα αφήσει τις νυχάρες του σουβλερές ούτε και πως θα νεκροστολίσει την κερατίνη τους με τοξικά χρώματα, κόλλες και στρασάκια. Οι γυναίκες όμως; Πώς θα τους φτουρίσει το μανικιούρ; Δεν χρησιμοποιούν αντισηπτικά, αναρωτιέμαι; Δεν ξεπετσιάζονται από τα οινοπνεύματα, δεν παρουσιάζουν οι όνυχές τους ρωγμώδεις βλάβες από τις χλωρίνες και τα αδιάκοπα χρονομετρημένα σαπουνίσματα; ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΒΙΝΤ; (Φωνάζω τώρα)

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή