To σπίτι μας βρισκόταν στην άκρη του χωριού, στη γειτονιά που λεγόταν Ροδιά. Ο κήπος είχε μια περγουλιά, μια λεμονιά, μια πορτοκαλιά και μια νεσπολιά. Ανάμεσα σε αυτόν και τον διπλανό κήπο υπήρχε ένας φράχτης με καλαμιές. Κάθε Χριστούγεννα ερχόταν στο σπίτι η νόνα η Μαγδαληνή που έμενε εναλλάξ σ’ εμάς και στου άλλου γιου της. Η άλλη νόνα, η Μαρία, έμενε στο σπίτι των γιων της. Παππούδες δεν υπήρχαν, εγώ δεν είχα γνωρίσει κανέναν από τους δύο. Ο ένας, ο Φιλιππής, είχε πεθάνει πριν από τη Κατοχή από κρύωμα κι η νόνα η Μαγδαληνή φορούσε μαύρα. Ο άλλος, o Δημήτρης, ήταν από χρόνια εξαφανισμένος, κανείς δεν ήξερε αν ζει ή αν πέθανε, μα η νόνα η Μαρία δεν φορούσε μαύρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ