Γίνεται συχνά η σύγκριση της πανδημίας αυτής με πόλεμο. Υπάρχει σίγουρα ένα κοινό χαρακτηριστικό στις δύο αυτές καταστάσεις. Οσοι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά συμφωνούμε ότι, πάνω από όλα, πρέπει να τελειώσει, ακόμη κι αν έχουμε πολύ διαφορετικές απόψεις για τη στρατηγική, την ιεραρχία ή ακόμη και για το πώς θα ξαναχτίσουμε τη χώρα μας όταν έρθει η ειρήνη.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας, άλλωστε, η κοινή στόχευση απέναντι σε έναν μεγαλύτερο εχθρό έχει φέρει αιώνιους εχθρούς να μάχονται δίπλα δίπλα, ώστε να μπορούν μετά, σε συνθήκες κανονικότητας, χωρίς εξωγενείς απειλές, να συνεχίσουν τις μεταξύ τους εχθροπραξίες για την εξουσία.

Ο πόλεμος αυτός, λοιπόν, ο τωρινός, έχει ένα και μόνο τέλος. Την ανοσία. Για τον λόγο αυτό κινητοποιήθηκαν οι μεγάλες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη που επένδυσαν πρωτοφανή χρηματικά ποσά στην έρευνα για το εμβόλιο. Τίποτα όμως δεν θα κερδηθεί αν δεν πειστεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος να εμβολιαστεί, αν δεν καμφθούν οι αμφιβολίες.

Μπροστά στον ευγενή και μεγάλο αυτό στόχο, το θεσμικό μέτωπο πρέπει να είναι συλλογικό. Οφείλουν οι πολιτικοί αρχηγοί που εκπροσωπούν όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις να δώσουν μαζί το καλό παράδειγμα και να απευθυνθούν, με λόγια και εμπράκτως, σε κάθε έλληνα πολίτη, κάνοντας το εμβόλιο δημόσια. Να φανούν αντάξιοι ενός διακυβεύματος που υπερβαίνει οτιδήποτε άλλο. Για την ακρίβεια, το διακύβευμα δεν είναι καν ένα. Υπάρχουν 4.172 λόγοι να το πράξουν χωρίς δεύτερες σκέψεις. Οσες είναι κι οι ψυχές που έχουν χαθεί στην Ελλάδα από την πανδημία της Covid-19 ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.