Ενα νεαρό ζευγάρι, με λουλούδια στα χέρια, κατευθύνεται προς τον Αγνωστο Στρατιώτη. Το σκηνικό είναι ήσυχο και άδειο, σχεδόν αγγελοπουλικό. Οι γονείς του, μας πληροφορεί νωρίς μέσα στο βιβλίο του ο Νίκος Αλιβιζάτος, την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας πίστεψαν πως η ηρεμία είχε έρθει για να μείνει. Εκαναν λάθος και το αντιλήφθηκαν λίγα λεπτά αργότερα. Ομως αυτήν ακριβώς την εικόνα επέλεξε ο γιος τους για να κοσμεί το εξώφυλλο του πρώτου μη νομικού του βιβλίου, «Δυο βήματα μπρος, ένα πίσω». Ισως γιατί αποτυπώνει τη δική του ανάγνωση για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Ή, καλύτερα, γιατί ταιριάζει γάντι στην παραδοξότητά της.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή