«Ατιμη κενωνία»

Μετέφρασα πρόσφατα για τις εκδόσεις Σμίλη το «Ζερμινάλ», το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, έργο του Ζολά, το οποίο διαδραματίζεται στον κόσμο των ορυχείων και των ανθρακωρύχων. Εκεί λοιπόν, ενώ οι σύζυγοι και οι κόρες των αστών που παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου αναφέρονται ως κυρία Ενμπώ (Hennebeau), κυρία Γκρεγκουάρ (Gregoire), δεσποινίδες Ντενελέν (Deneulin) κ.λπ., οι γυναίκες των ανθρακωρύχων δεν είναι αντίστοιχα η κυρία ή η δεσποινίς Μαέ, Λεβάκ ή Πιερόν (Maheu, Levaque, Pierron), αλλά la Maheude, la Levaque, la Pierronne, χωρίς μάλιστα καν αναφορά στο βαφτιστικό τους όνομα! Πρόκειται για κάτι αντίστοιχο με το ελληνικό η Παπαλάμπραινα και η Χαρίταινα ή ακόμα και η κυρα-Γιώργαινα ή η κυρα-Παναγιώταινα.