Κοινοτοπίες και βαρετές ρητορικές επαναλήψεις συνθέτουν την επιχειρηματολογία όσων καταδικάζουν τις προτάσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη για το μέλλον. Σαν έκφραση του «προοδευτικού» αντίλογου αυτά που ακούγονται δεν είναι ούτε ευκρινή ούτε και πρωτότυπα. Γίνεται κουβέντα για ρυθμίσεις της αγοράς εργασίας με συλλογικές διαπραγματεύσεις. Δεν διευκρινίζεται όμως σε ποιο βαθμό αυτές θα είναι πράγματι ελεύθερες και δεν θα ποδηγετούνται, όπως στο παρελθόν, από παρεμβατικες κρατικές ρυθμίσεις προς την κατεύθυνση κάθε φορά των κυβερνητικών επιθυμιών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή