Το 2020 έδωσε πολλές αφορμές απελπισίας για την τύχη της παγκόσμιας δημοκρατίας. Η πανδημία κατέστησε αναγκαία, αλλά και δυνατή, την υποχώρηση των δημοκρατικών θεσμών. Θέση σε εφαρμογή τυπικής (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) ή άτυπης (ΗΠΑ, Βρετανία) κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Λήψη έκτακτων νομοθετικών μέτρων με (προσωρινή) διάλυση του Κοινοβουλίου (Ουγγαρία, Ισραήλ) ή χωρίς (Ελλάδα). Περιορισμός, σε όλες τις περιπτώσεις, στην άσκηση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Επέκταση, ιδίως από αυταρχικά ή ημι-αυταρχικά καθεστώτα (Τουρκία, Ινδία, Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Αίγυπτος, Φιλιππίνες), σε περιορισμούς πολιτικών εκδηλώσεων, ελευθερίας του Τύπου, δικαιωμάτων των μειοψηφιών. Φυσικά η υγεία, και η επιβίωση, προηγείται πρόσκαιρων δημοκρατικών κάμψεων, αλλά η ισορροπία μένει να ξαναβρεθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή