Η συζήτηση για τον τρόπο εισαγωγής στα Πανεπιστήμια μοιάζει με μία διελκυστίνδα, όπου τα επιχειρήματα υπέρ του ισχύοντος συστήματος των Πανελλαδικών Εξετάσεων για την αδιαβλητότητα που το χαρακτηρίζει, στην άλλη άκρη έχουν να αντιμετωπίσουν τη διαιώνιση μιας κατάστασης, όπου μαθητές αποκτούν την ιδιότητα του φοιτητή με «εισιτήριο» μία λευκή κόλλα χαρτί. Το γεγονός πως η πραγματικότητα αυτή δεν αμφισβητείται ως προς καμία της πλευρά, ούτε σε επίπεδο κοινωνίας, ούτε σε επίπεδο πολιτικής και ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικών προσεγγίσεων, δίνει στον νομοθέτη ένα σημαντικό πλεονέκτημα, ότι έρχεται να αντιμετωπίσει μία συστημική παθογένεια και να ρυθμίσει ένα ζήτημα εθνικής σημασίας, εφόσον η όποια αλλαγή αφορά το μέλλον των παιδιών μας και του δημόσιου πανεπιστημίου, αλλά και της δημόσιας παιδείας συνολικά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή