Πολύ πριν από την πανδημία, ακόμα και πολύ πριν από την πτώχευση και για πολύ διαφορετικούς λόγους, ο φόβος είχε γίνει ένα είδος εθνικού ελληνικού αντανακλαστικού. Που, σταδιακά, έγινε κυρίαρχο – παραδόξως όμως, σχεδόν παντού εκτός από εκεί που θα έπρεπε: στον κίνδυνο της δημόσιας υγείας. Εγινε όμως κατεξοχήν στην εξωτερική πολιτική, με αποκορύφωμα τις σχέσεις με την Τουρκία. Το κύριο πρίσμα τους για την Ελλάδα είναι αναμφίβολα το κράτος του φόβου. Εδώ και πολλά χρόνια. Η Τουρκία το ξέρει καλά. Και το αξιοποιεί συστηματικά και αποτελεσματικά. Το κράτος του φόβου είναι που σήμερα έχει στριμώξει την Ελλάδα στον προθάλαμο ενός περίπου εφ’ όλης της ύλης διαλόγου με την Αγκυρα, με μοναδικό προαπαιτούμενο ακριβώς την άρση του συστηματικού εκφοβισμού. Απόλυτη ειρωνεία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή