Ο Θάνος ήταν ο ήρωας στο παραμύθι της ζωής μου

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος που η Ελλάδα πάγωσε στο άκουσμα της είδησης. Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε από τη ζωή αφήνοντας έναν τεράστιο πλούτο τραγουδιών, μουσικών, ιδεών συντελεσμένων. Το ευρύ του ρεπερτόριο, το μπες – βγες στα πια παράδοξα είδη, από λαϊκό μέχρι πειραματική μουσική, η προσωπικότητά του σημάδεψε τη Μεταπολίτευση. Είτε τον τραγούδαγαν οι πιο πολιτικοποιημένοι στην Καντάτα για τη Μακρόνησο, είτε οι πιο λαϊκοί στη Ρόζα. Το έδαφος ήταν ο ίδιος για να χωρέσει όλη η ανθρωπογεωγραφία της νεότερης Ελλάδας. Για να τον χορέψουν πρώτες πρωινές ώρες στα πάλαι μαζικά λαϊκά κέντρα ή στα πολιτικά φεστιβάλ – τελευταία του εμφάνιση σε αυτό της ΚΝΕ στο Ιλιον. Τον πρωτοέμαθα από το Εμπάργκο. Τον πρωτοείδα σε σκηνές της Αθήνας. Τον πρωτογνώρισα, σε πολιτική συνθήκη. Μιλούσαμε δημοσιογραφικά για τις ανάγκες του ρεπορτάζ πιο μετά. Τον είδα τελευταία φορά στον Βύρωνα, στις περίφημες δύο συναυλίες του με όσους είχαν περπατήσει μαζί του, όπως έλεγε. Τον είχα προλάβει να τον δω και να τα πούμε για τα «ΝΕΑ», σπίτι του για τούτη τη στήλη. Η χαρά του δημοσιογράφου. Και οι παύσεις του μελετημένες. Και από εκείνους που μπορούσες να μιλήσεις για τον Αλτουσέρ, τον Μητροπάνο, τον Κουρτ Βάιλ και τον Παναθηναϊκό. Οσα δηλαδή μοιραζόταν και ονειρευόταν μαζί με τη Μαρία Παπαγιάννη – μαζί με άλλα τόσα. Τη σύζυγό του και σύντροφό του. Τον άνθρωπό του. Βραβευμένη συγγραφέας παιδικού βιβλίου η Μαρία. Ενα μόνον παράδειγμα: Το ΔΣ του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, του φορέα που κάθε δύο χρόνια προτείνει τους υποψήφιους από την Ελλάδα για το Διεθνές Βραβείο H.C. Andersen, αποφάσισε ομόφωνα να την προτείνει για δεύτερη συνεχόμενη φορά ως υποψήφια, ενώ η ίδια παραμένει επίσης στον ρόλο της πρέσβειρας για το Παιδικό Βιβλίο για τη διετία 2021-2022. Σταματώ όμως εδώ γιατί με την ίδια συμφωνήσαμε πως η μέρα ανήκει στον Θάνο. Σκεφτείτε το. Δύο άνθρωποι ξυπνούν στο ίδιο σπίτι. Ο ένας γράφει και ονειρεύεται Μουσικές. Ο άλλος παιδικούς ήρωες. Ετσι έζησαν μαζί για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα η Μαρία και ο Θάνος. Στο περίφημο σπίτι στη Μητσαίων. Στα Καπετανιανά της Κρήτης. Με τα παιδιά τους. Τους φίλους τους. Την παρέα του Θάνου από τα χρόνια: τον Μηλιό, τον Β. Θεοδωρόπουλο, την Κοραλία, τον Ιωάννου, τον Θηβαίο, τον Μίλτο, τη Ρίτα, τον Κιμούλη, τη Λία, τον Λαζόπουλο, τον Θωμαΐδη. Τον Μεράντζα. Τον Θύμιο Παπαδόπουλο. Τους ποιητές και τους πολιτικούς. Τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Τον Μπρεχτ και τον Αλκαίο. Τον Μητροπάνο και τον Καββαδία (αυτές τις ημέρες κυκλοφορεί ο δίσκος «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία», από τις δύο συναυλίες νέας προσέγγισης πάνω στο γνωστό έργο με τρία πιάνα, τρεις φωνές και πνευστά που ο Θάνος δούλευε μέχρι τέλους). Τη Δημητριάδη. Η Μαρία Παπαγιάννη τραβάει την κουρτίνα της Μνήμης και των στιγμών έναν χρόνο μετά.