Λίγο πριν από το τέλος αυτής της παράξενης, δύσκολης και πένθιμης χρονιάς ήρθε η ελπίδα. Κι αυτή τη φορά είχε πρόσωπο. Ηταν η μορφή της νοσηλεύτριας της ΜΕΘ του Ευαγγελισμού, Ευσταθίας Καμπισιούλη, που έκανε το πρώτο εμβόλιο στην Ελλάδα, με τα μάτια της να χαμογελούν στις κάμερες και τον αντίχειρά της σηκωμένο στη χειρονομία που υποδηλώνει επιτυχία.

Ολα αυτά τα συναισθήματα, μέσα στη χρονική συγκυρία των εορτών, θα φάνταζαν σχεδόν μεταφυσικά, αν δεν ήταν αποτέλεσμα ενός εκκωφαντικού θριάμβου της ανθρώπινης διάνοιας, που τον χρωστούμε σε όλους τους επιστήμονες που εδώ και χρόνια έχουν αφιερωθεί στην έρευνα και στους χιλιάδες εθελοντές που δέχτηκαν να λάβουν μέρος στις πειραματικές δοκιμές

Είναι κι ένα μνημείο της δύναμης της συνεργασίας μπροστά στον απώτερο σκοπό, αυτόν της επιβίωσης, μιας και για πρώτη φορά είδαμε οργανισμούς, μεγάλες οικονομικές δυνάμεις και παγκόσμιους φορείς να αφήνουν στην άκρη άλλες επιδιώξεις τους και να χρηματοδοτούν αδρά την επιστήμη.

Προβλήματα θα υπάρξουν, ναι, τίποτα δεν θα είναι τέλειο. Η παραγωγή των δόσεων που χρειάζονται για την επίτευξη της πολυπόθητης ανοσίας δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Κάποιες χώρες, οι πιο προνομιούχες, θα είναι πιο τυχερές και οι πληθυσμοί τους θα εμβολιαστούν πιο γρήγορα από τις φτωχότερες. Θα πρέπει να παλέψουμε για να πειστούν κάποιοι να εμβολιαστούν. Θα περάσουμε μήνες ακόμη τηρώντας περιοριστικά μέτρα για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους συνανθρώπους μας. Ωστόσο, στο μακρύ και ερεβώδες τούνελ που διανύουμε, είδαμε χθες για πρώτη φορά την αχτίδα του φωτός στην άκρη του. Κι ήταν λαμπρή.