Σε σύγκριση με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, η Μεγάλη Εβδομάδα είναι πιο απαιτητική συναισθηματικά, πιο σύνθετη – ως εκ τούτου, πιο εναρμονισμένη με την ανθρώπινη αμφιθυμία: ύστερα από ένα παρατεταμένο διάστημα νηστείας και θλίψης, προσποιητών ή αυθεντικών, σου επιτρέπει να λασκάρεις και να επιδοθείς σε μια κραιπάλη χοληστερίνης, με θύματα αναρίθμητα αθώα αμνοερίφια. Οι δίδυμες γιορτές του Νέου Ετους είναι πιο flat: απ’ αρχής μέχρι τέλους απαιτούν η αλεγρία σου να πιάνει ταβάνι. Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα φροντίζουν να μην απομακρυνθείς ούτε λεπτό από τη ζώνη της αποπληξίας, ενώ μια σειρά από λοιδορίες – «γκρινιάρης», «ψωριάρης», «μουρτζούφλης», «περίεργος» – βρίσκονται πάντοτε εύκαιρες για να σε στολίσουν, έτσι και αποδειχτείς οτιδήποτε λιγότερο από την «ψυχή του πάρτι». Αφού έχεις μούτρα, γιατί δεν καθόσουν σπίτι σου; Εάν καθίσεις όμως σπίτι σου, άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν έχεις μούτρα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή