Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει σημειώσει τρεις μεγάλες διαδοχικές επιτυχίες σε περιφερειακό επίπεδο: Με την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων τον Οκτώβριο του 2019 στη βορειοανατολική Συρία απώθησε τις πολιτοφυλακές των Κούρδων δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της Τουρκίας, διασπώντας έτσι τις δυνάμεις των Κούρδων και αποφεύγοντας, προς το παρόν, τη δημιουργία μιας «κουρδικής ζώνης» η οποία θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε κράτος. Η στενή συνεργασία της Αγκυρας με την κυβέρνηση της Τρίπολης τον Ιανουάριο του 2020 βοήθησε στην  απώθηση των στρατευμάτων που ήταν πιστά στον ηγέτη της ανατολικής Λιβύης Χαλίφα Χαφτάρ, με αποτέλεσμα να χάσουν όλα τα εδάφη που είχαν κατακτήσει και να περιοριστούν σε εκείνα που κατείχαν τον Απρίλιο του 2019. Τέλος, η στρατιωτική υποστήριξη της Τουρκίας, που έστειλε drones και σύρους μισθοφόρους, αποδείχθηκε αποφασιστική στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν επί της Αρμενίας στη σύγκρουση για το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μεθυσμένος από αυτή την αλληλουχία επιτυχιών, ο Ερντογάν μπορεί να μπει στον πειρασμό για μια νέα στρατιωτική περιπέτεια, αυτή τη φορά στο ιρακινό Κουρδιστάν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή