NON PAPER

Η ασύμμετρη έλξη της βλακείας

Τις τελευταίες μέρες, για προφανείς λόγους, ψάχνω στο Διαδίκτυο, ανακατεύω τα ράφια της βιβλιοθήκης μου, αναζητώ αναφορές στη βλακεία. Και ξαναθυμάμαι ή ανακαλύπτω περισσότερες απ’ όσες περίμενα. Οσο κι αν διαφέρουν μεταξύ τους – η βλακεία είναι και κοινωνικό φαινόμενο άρα παίρνει τα χαρακτηριστικά των συγκυριών της κάθε εποχής και κοινωνίας – διακρίνω μία, λίγο – πολύ, κοινή διαπίστωση. Την παραδοχή της δύναμής της. Μάλλον και της χρησιμότητάς της. Κι αυτό διότι είναι κάτι που δεν κρύβεται. Ακόμη και όταν πλασάρεται ως μαγκιά, τόλμη, νεωτερισμός, αξιοπρέπεια, αντισυστημικότητα. Ενας έξυπνος μπορεί να παραστήσει τον βλάκα. Ενας βλάκας πόσο καιρό θα περνιέται για έξυπνος ή, έστω, τσίφτης;