Η εφηβεία μου και οι φίλοι έφηβοι της γενιάς μου μεγαλώσαμε στην Κατοχή και στον Εμφύλιο σε μια ελληνική επαρχία που δεν είχε ωδείο, δεν είχε πινακοθήκη, δεν είχε ορχήστρα ούτε για τη δημόσια διασκέδαση. Στα πάρτι και τις γιορτάδες μέρες γλεντούσαμε με το γραμμόφωνο και σε λίγα χρόνια, κοντά στα 1950, με τα πρώτα τρανζίστορ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή