Η τελευταία φορά που συγκινήθηκα με μια ολοκληρωμένη αφήγηση ήταν… προσφάτως, όταν διάβασα ξανά τον πλατωνικό «Φαίδωνα». Εργο που μου δημιουργεί, πέραν της συγκίνησης, και δέος. Το υπερβατικό στοιχείο εντάσσεται τόσο πειστικά σε μια λογική ακολουθία συνομιλίας και ιδεών, και όλα τούτα λειτουργούν ως παλίμψηστο «τόπων» γνώσης. Ο «Φαίδων» αποτελεί ένα κέντρο, όπου ο Πλάτων εντάσσει: το φιλοσοφικό και ποιητικό του όραμα, την πορεία της ψυχής προς την πλήρωση, τη διδαγμένη στα αρχαία ιερά, Μύθους, Ορφικές και Πυθαγόρειες δοξασίες, τη σωκρατική ιδιοφυΐα, και πολλά ανεξήγητα ρεύματα Λόγου, δημιουργώντας μια κορύφωση του ανθρωπίνου πνεύματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή