«Από γεωγραφική άποψη, η απόληξη εκείνη της Βαλκανικής αποτελεί μέρος της Ευρώπης, παρ’ όλο που οι ιθαγενείς της χώρας εκείνης, αν όχι καθόλου Ευρωπαίοι, οπωσδήποτε θεωρούνται Ευρωπαίοι δευτέρας κατηγορίας […] Η έλλειψη ευρωπαϊκού χαρακτήρα στους ιθαγενείς, γεγονός που πρώτοι αυτοί οι ίδιοι όχι μόνο αναγνώριζαν αλλά και είχαν προτείνει επιπλέον ως δεδομένο, ευνοούσε την καλλιέργεια της αποικιοκρατικής υπεροψίας των εκλεκτών και την επίδειξη υπεροχής απέναντί τους». Η περιγραφή αυτή της Ελλάδας και των κατοίκων της δεν προέρχεται από κάποιον υψηλόβαθμο κεντρο-δυτικο-ευρωπαίο αξιωματούχο των Βρυξελλών ή τον περιβόητο κ. Σόιμπλε ή τον εκδότη, ας πούμε, του εξίσου περιβόητου γερμανικού περιοδικού «Focus». Είναι δημιούργημα της εκλεπτυσμένης γραφίδας ενός από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας, του Αλμπέρτο Σαβίνιο, κατά κόσμον Αντρέα ντε Κίρικο, αδελφού τού Τζιόρτζιο ντε Κίρικο. Γεννημένοι στον Βόλο, οι αδελφοί Ντε Κίρικο έζησαν σημαντικό μέρος της εφηβείας τους στην Αθήνα. Το απόσπασμα που παρέθεσα, σε μετάφραση του Πέτρου Λεκαπηνού, είναι από ένα ενδιαφέρον του μυθιστόρημα με διάφορες αυτοβιογραφικές αναφορές, την «Παιδική ηλικία του Νιβάζιο Ντολτσεμάρε». Το γεγονός ότι το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε το 1941, έναν χρόνο μετά την ήττα των Ιταλών από τους Ελληνες, ίσως να δικαιολογεί εν μέρει την παιγνιωδώς αλαζονική στάση του αφηγητή έναντι των «ιθαγενών» κατοίκων της γενέτειράς του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή