Γιατί (πρέπει να) συζητάμε

Η πρώτη και θεμελιακή αρχή στην οποία στηρίζεται η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) είναι: συζητάτε, συζητάτε, συζητάτε (talk and talk and talk). Είτε αντιμετωπίζετε μεγάλα και φαινομενικώς άλυτα προβλήματα είτε μικρότερα, είτε έχετε να κάνετε με «εύκολες» ή «δύσκολες» χώρες, είτε με εχθρούς είτε με φίλους, η συνταγή είναι μία: συζήτηση και πάλι συζήτηση. Αλλος τρόπος για την ειρηνική διευθέτηση προβλημάτων δεν υπάρχει. Και αυτή υπήρξε η αφετηρία για τη δημιουργία της Ενωσης. Αντί «να λύνουμε» τα προβλήματα με τα όπλα, καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι και τα λύνουμε με τη συζήτηση. Και η συνταγή αυτή πέτυχε. Και εάν ακόμη δεν μπορούμε να συζητήσουμε κάποια θέματα γιατί τα θεωρούμε δύσκολα ή και εκρηκτικά, και πάλι συζητάμε. Τι συζητάμε; Εάν δεν μπορούμε τίποτα άλλο, τότε συζητάμε για τον… καιρό, αρκεί να συζητάμε, να μη διακόψουμε την κουβέντα. Γιατί η συζήτηση φέρνει τις δύο ή περισσότερες πλευρές πιο κοντά, δημιουργεί την ατμόσφαιρα της αλληλοκατανόησης, αλληλογνωριμίας και τελικά προσέγγισης. Και αυτή είναι η απάντηση στο επιχείρημα «και τι έχουμε να συζητήσουμε με την Τουρκία, τα έχουμε κουβεντιάσει όλα όσα έπρεπε». Κι αν ακόμη δεν είχαμε να συζητήσουμε τίποτα (που έχουμε), δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συζητάμε έστω για τον… καιρό. Αρκεί να συζητάμε. Γιατί εάν δεν συζητάμε, κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα βρεθούμε με τα όπλα στο χέρι, ο ένας πυροβολώντας τον άλλο. Αυτό ακριβώς ήθελε να αποφύγει η Ευρώπη μέσα από τη συζήτηση. Και το απέφυγε.