Ο πειρασμός της ασυνέπειας

Διάβαζα πρωτοχρονιάτικα τυχαία κάποιες πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Σταϊκούρα -έγιναν με την ευκαιρία της κατάθεσης του προϋπολογισμού. Μιλούσε για τα μέτρα στήριξης της οικονομίας που έχει λάβει η ελληνική κυβέρνηση και ανέρχονται συνολικά στα 24 δισ. ευρώ για το 2020. Καμάρωνε γιατί για το 202, τα προβλεπόμενα επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα που σχετίζονται με τις παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας ανέρχονται στα 7,5 δισ. ευρώ, και είναι σημαντικά υψηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (2,4% του ΑΕΠ). Δεν ένοωσα κάποια έκπληξη: η κυβέρνηση δίνει ό,τι μπορεί και η κριτική που της κάνει η αντιπολίτευση είναι πως μπορεί να δώσει και περισσότερα! Η κυβέρνηση επιστρέφει προκαταβολές φόρων, επιδοτεί εργαζόμενους που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας, σχεδιάζει με τις τράπεζες νέα χαμηλότοκα δάνεια για πληγμένες επιχειρήσεις, επιτρέπει σε όσους έχουν υποχρεωτικά κλειστά τα καταστήματά τους να μην πληρώνουν ενοικιοστάσια – σίγουρα επεξεργάζεται νέες ρυθμίσεις για όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές και στις φορολογικές τους υποχρεώσεις: ελπίζω ο Σταϊκούρας να έχει κάνει καλά τους λογαριασμούς. Από την άλλη δεν είχα την παραμικρή αυταπάτη πως οι μόνοι για τους οποίους και πάλι δεν θα υπήρχε η παραμικρή πρόβλεψη συμπαράστασης είναι οι συνεπείς δανειολήπτες και όσοι πληρώνουν στην ώρα τους φόρους και υποχρεώσεις. Αυτοί κάθε χρόνο, από το ξεκίνημα της κρίσης, εισπράττουν από τους εκάστοτε υπουργούς Οικονομικών το γνωστό βραβείο της ανοιχτής παλάμης!