Μοτίβο

Βρίσκεται στον άθικτο πυρήνα της κυβέρνησης. Στα υπουργεία, δηλαδή, που έχουν επιφορτιστεί µε τη διαχείριση όλων των πτυχών των πολλών κρίσεων του 2020 και στα οποία οι επικεφαλής παρέµειναν στην καρέκλα τους, παρότι οι παροικούντες το Μαξίµου επιµένουν πως τα σχόλια που ακούγονται στον στενό πρωθυπουργικό κύκλο για τις επιδόσεις ή το στυλ ορισµένων από αυτούς µόνο κολακευτικά δεν είναι – και παρότι «νέο ξεκίνηµα» µε περιφερειακές τροποποιήσεις δύσκολα γίνεται. Οπως την προηγούµενη φορά, τον Αύγουστο, έτσι και τώρα φαίνεται να προτιµήθηκε το µοντέλο του διακριτικού – στα όρια του αθόρυβου –  παραγκωνισµού των υπουργών µε την απόδοση περισσότερων ή σηµαντικότερων αρµοδιοτήτων στους αναπληρωτές ή τους υφυπουργούς τους. Η επανάληψη του µοτίβου έχει µια λογική. Οι εντάσεις αποφεύγονται και άπαντες µένουν ικανοποιηµένοι ως ένα βαθµό. Οι παραγκωνισµένοι διατηρούν το οφίτσιο, οι αναβαθµισµένοι κερδίζουν τον έπαινο κι η προεδρία της κυβέρνησης µπορεί να ευελπιστεί ότι η δουλειά που θέλει να γίνει τελικά θα γίνει. Ενέχει ωστόσο κι ένα ρίσκο: χαϊδεύει µικρούς και µεγάλους πολιτικούς εγωισµούς.