Ηταν κάποτε η Στάσα

Επειδή οι ημέρες ευνοούν τις αναμνήσεις, θυμήθηκα κι εγώ τη Στάσα που έμενε στην παλιά γειτονιά της γιαγιάς μου, στη Σύρο. Η Στάσα ήταν μια θρυλική μορφή για εμένα αν και τη φυσιογνωμία της δεν την καλοθυμάμαι. Εμενε σε ένα δωμάτιο, χαμένο και χωμένο στα σκαλάκια της Ερμούπολης, με τα δύο ή τρία παιδιά της, όλα αγνώστου πατρός, νομίζω διαφορετικού το καθένα. Οι παροξυσμοί της όμως γινόταν αυτό που σήμερα λέμε talk of the town. Ανέκδοτα που, εμείς τα παιδιά, τα κάναμε παιχνίδια, φτιάχναμε ρόλους και λέγαμε τις ατάκες της ως συνθήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή